Het geheim van rosé

Met Domaine Haut Gléon hebben we twee nieuwe rosé’s in ons gamma: 

-Domaine Haut Gléon, Valléé de paradis, een vin gris.

-Château Haut Gléon rosé,  Aoc Corbieres

 

Deze twee pareltje vervolledigen ons gamma: Le petit Balthazar cinsault rosé, Moda Talamonti rosé, Dom. La Réméjeanne Chèvrefeuille rosé en Puech Haut rosé. Waar de één heel licht fruitig is met weinig body, de Italiaanse boordevol fruit, de biologische Chèvrefeuille een goed evenwicht vindt tussen fruit en kruidigheid, de sprankelende rosé van Puech haut uitblinkt in diepgang en delicaat fruit, bieden deze twee rosé’s veel terroir, florale tonen, een pittig bittertje en rood fruit. Als afsluiter een mooie afdronk.

 

Maar hoe wordt dat goddelijke roze vocht gemaakt?  Met dank aan Knack, soms ik hier eens de methodes op. 

 

Vijf productiemethodes

1) Het mengen of blenden van een rode met een witte wijn. Hoewel deze methode uitblinkt in eenvoud, is het in gans Europa verboden. Op het maken van rosé champagne na. In de rest van de wereld mag dit mengen wel. De meeste roséwijnen die op deze manier gemaakt worden, zijn helaas van bedenkelijk  niveau. 

 

2) De tweede manier, die men vaak enkel nog in traditionele (Franse) gebieden ziet, is de wijze waarop men witte wijn maakt. Rode druiven worden onmiddellijk geperst, er is geen maceratie van de schillen en pitten in het sap. Dit betekent dat het druivensap heel licht gekleurd is. Het vergist dan verder tot wijn en het resultaat noemt men vin gris. Sommige producenten in de Loirevallei en vooral dan in Sancerre, gebruiken dit procédé nog. Deze roséwijnen zijn zeer licht, delicaat en fruitig, vaak met lichte aroma’s van rode bes.

 

3) De derde methode gaat volgens de manier waarop men rode wijn maakt. De schillen en pitten macereren in het druivensap en men laat de alcoholische gisting beginnen, maar men stopt de maceratie vroegtijdig, meestal na één tot drie dagen. Daardoor is de extractie van kleurstoffen en tannines niet zo groot als bij gewone rode wijn en krijgt men rosé. Voor gewone rode wijn duurt de maceratie gemiddeld één tot drie weken. Dit soort roséwijn is fruitiger dan de vorige. 

 

 

4) De vierde manier is tegenwoordig de meest gebruikte. Het is de vinificatiemethode die geleid heeft tot krachtige, aromatische en kwalitatief betere roséwijnen dan pakweg 15 jaar geleden. De Fransen noemen ze beeldrijk saignée, het laten ‘bloeden’ van de wijn. Men maakt gewoon rode wijn, volgens de traditionele methode. Om die rode wijn nog meer te concentreren, laat men tijdens de maceratie, na ongeveer 12 tot 24 uren, een deel van het (roodgekleurd) sap weglopen onderaan het vat. Dit sap wordt dan apart vergist tot rosé. Rosé is hier eigenlijk een bijproduct van rode wijn en het zijn vooral Spaanse wijnmakers geweest die in de jaren ‘90 krachtige roséwijnen op de markt zetten die volgens de saignée-methode gemaakt zijn.

 

5) De laatste methode wordt in sommige grote wijnbedrijven in de Nieuwe Wereld gebruikt. Rode wijn wordt extreem gefilterd, zodat tannines en kleurstoffen eraan onttrokken worden. Om de kleur uit de wijn te halen gebruikt men actieve koolstof. 

 

Rosé is niet enkel hip, rosé doet het ook wonderlijk wel bij diverse soorten gerechten. Bij lichte , frisse rosé’s hou je het beter bij  lichte, complexloze  gerechten zoals een aperitief, diverse salades, frisse pastasalades. 

 

Hoe donkerder van kleur de rosé, hoe krachtiger zijn smaak, afhankelijk van de vinificatiemethode( bij 3&4) zal deze wijn het uitstekend doen bij geroosterd vlees, een gebakken of gegrilde stevige vis met een salade. Een echt fruitige, ietswat zoete rosé past dan beter bij salades met fruit, zoals gerookte eendenborst met frambozen, of Ganda ham met meloen. 

 

Nu in promotie

Le petit balthazar rosé: 11+1 gratis  5.45€/fles 

Rosé talamonti: 11+1 gratis 7.71€/fles

Haut Gléon : 11+1 gratis

12.95€/fles  Le Gris 2012

14.95€/fles Corbières aoc rosé 2012

 

Puech haut rosé 2012 : 11+1 gratis 13.01€/fles