Het ultieme bittertje

Ik ben zeker niet de trendsetter en alvast niet de eerste die z’n gamma uitbreidde. Integendeel. Daar ik al jaren overtuigd was van de uitmuntendheid van een bittertje, zij het zonder veel bijval, wachtte ik geduldig af.
Want na de breezer, pina colada, vodka red bull, cava , de mojjito en caipirinha, stond opeens mijn hebbeding in de kijker. Mijn Bombay en Gordon verhieven zich tot de hogere regionen. Mijn schweppes tonic werd van z’n sokkel gesloopt. 
’t was plots een “sexy” drankje die iedereen moest bekoren. Enkele grote namen als Sergio en Wout Bru hadden een heel pittige gin- kaart en ettelijke maanden later capituleerde de ganse Vlaamse bevolking. En we vielen als een blok voor dit eigenzinnig drankje. De Hendrick’s gin met komkommer en rozenblaadjes voorop, met de hete adem van de Monkey 47 en Tanqueray N 10 in de nek. De gin& tonic shops schieten als paddestoelen uit de grond. De boekjes staan vol.

Vanaf vandaag staan ook m’n winkel schappen netjes gevuld met een 16-tal soorten gin, de aangepaste tonics en een work shop voor de liefhebbers. 
Mijn drankje is in en het mag geweten zijn. Want wie weet gaan binnen een 10-tal jaar die wenkbrauwen wel terug omhoog.